شهید آل هاشم، امام جمعه ای که امامِ هر روز هفته بود

به گزارش خبرنگار مهر، غلامعلی حدادعادل مشاور عالی رهبر معظم انقلاب امروز هم زمان با 30 اردیبهشت 1404، سالروز شهادت شهید سید ابراهیم رئیسی، شهید آیت الله آل هاشم، شهید امیرعبداللهیان ، شهید رحمتی و دیگر شهدای خدمت، در یادداشتی با عنوان «دریغا آل هاشم» به بیان توضیحاتی درباره سابقه آشنایی و روحیات شهید آیت الله آل هاشم امام جمعه فقید تبریز پرداخت.

در ادامه متن کامل یادداشت حداد عادل را می خوانید:

«در دلم بود که بی دوست نمانم هرگز

چه توان کرد که سعی من و دل باطل بود (حافظ)

دریغا آل هاشم!

سی ام اردیبهشت، سالروز شهادت رئیس جمهور شهید آیت الله رئیسی و همراهان او در حادثه سقوط بالگرد است. من با شهیدان رئیسی و امیرعبداللهیان و رحمتی و آل هاشم، از دیرباز، دوستی و آشنایی داشتم، اما در این نوشته می خواهم اختصاصاً درباره آیت الله شهید آل هاشم صحبت کنم.

آشنایی من با آقای آل هاشم به سال هایی برمی گردد که وی در ارتش نماینده مقام معظم رهبری بود. در آن سال ها او گاهی از من در مناسبت های مختلف دعوت می کرد تا در جمع ارتشیان صحبت کنم. اما «حاج آقا» را وقتی بهتر و بیشتر شناختم که وی به امامت جمعه شهر خود، تبریز منصوب شد.

آقای آل هاشم در سمَت امام جمعۀ تبریز، هم جلوه دیگری از خود و هم چهره دیگری از امام جمعه بودن را به نمایش گذاشت. او با تقوی و تدبیر خود، به نماز جمعه رونق بخشید و با صمیمیت و صداقت خود دل های مردم را به سوی خود جلب کرد. وی نماز جمعه را به نماد روشن یگانگی امت و امام در جامعه اسلامی مبدل کرد. او آنچنانکه خود گفته بود تنها امام جمعه نبود، بلکه امام همه روزهای هفته بود. آیت الله عجیب پر کار بود. در همه جا حضور داشت، در بازار و کوچه و خیابان و دانشگاه و حوزه و ادارات دولتی و خانه های شهدا و مردم محروم و حتی در ورزشگاه و در جمع دوستداران تیم فوتبال تراکتور و همه جا به فکر گره گشایی و خدمت بود. درِ خانه اش به روی همه، اعم از مسئولان و مقامات بلندپایه کشور تا مردم عادی باز بود و با مهربانی به درد دل همه گوش می کرد و برای رفع مشکلات مردم اقدام می کرد. آقای آل هاشم الگوی تمام عیار یک امام جمعه بود. او تراز نوینی از امامت جمعه ایجاد کرد و با رفتار خود، به امامان جمعه جوان سراسر کشور درس می داد که با مردم چگونه رفتار کنند. او با شخصیت معنوی و کردار خردمندانه خود طعم شیرین حکومت اسلامی را به مردم می چشاند.

آل هاشم در عین حال که از مشکلات جزئی و فردی مردم فارغ نبود از توجه به کلیات و امور اصلی و مهم نیز غافل نمی ماند. آل هاشم به مسائل و مشکلات عمومی استان و شهر تبریز به همان اندازه توجه داشت که به مسائل و مشکلات مردم عادی کوچه و بازار. در دو سفر که در زمان امامت جمعه او، یک بار به مناسبت روز شهریار و یک بار دیگر به مناسبت روز حکیم نظامی، به تبریز داشتم، در تمام جلسات سخنرانی های عمومی من شرکت داشت و خود درباره زبان فارسی و اهمیت آن سخنرانی می کرد.

آیت الله، یک آذربایجانی تمام عیار و یک ایرانی غیرتمند و وطن دوست بود. وی نسبت به هر نغمه ای که بوی تفرقه از آن به مشام می رسید حساس بود و پدرانه و عاقلانه به دور از افراط و تفریط، واکنش نشان می داد. حضور او در استان به منزله لنگری بود که به کشتی تعادل می بخشید. او به مسائل کلی کشور و تحرکات و تحریکات بیگانگان نیز توجه دقیق داشت.

من، که با سابقه دوستی با او، سلوک معنوی و مردمی او را، از دور و نزدیک تعقیب می کردم روزبه روز ارادتم به وی بیشتر می شد. گاهی در سفر به تبریز، اگر دو روز در آن شهر می ماندم، مکرر به دیدنش می رفتم و از مصاحبتش بهره می بردم.

دردا و دریغا که در آن غروب غریب یکشنبه سی ام اردیبهشت سال چهارصدوسه و در آن حادثه تلخ و اندوهبار ، مردم تبریز و همه ملت ایران، شخصیت مؤثر و مفیدی چون او را از دست دادند. من هرگاه به یاد می آورم که چگونه دوستداران و ارادتمندانش در آن هوای تاریک و روشن، در جستجوی او، از اعماق وجودشان فریاد می زدند که «حاج آقا، هارداسان »، دلم از غصه خون و چشمم از اشک تر می شود.

شهادت او را باید به همه مردم تبریز و همه آذربایجانی ها و همه ایرانیان تبریک و تسلیت گفت، خدایش بیامرزد که همان طور که در آسمان ها و در عالم غیب و ملکوت نزد اولیای الهی مقام رفیع دارد، در دل های مردم نیز جایگاهی ارجمند و والا دارد. آری او، در آسمان ها محبوب است، چنانکه در زمین محبوب بود.

پس از او، غروب مه آلود جنگل، یادآور فراق تلخ و ابدی او خواهد بود. کوه ها صلابت و استواری او را به یاد خواهند آورد و نسیم سحر، از دل پاک و مهربان وی خبر خواهد داد. رودها از صفای باطن و ضمیر زلال او سخن خواهند گفت و مردم تبریز از پدر مهربانی یاد خواهند کرد که محبت خود را از هیچ کس دریغ نمی کرد.»